“ปกติแล้ว นิโกลามักจะสอดส่ายสายตามองดูหนุ่มๆ หล่อๆที่เดินผ่านไปผ่านมา เขาจะรู้สึกเฉยชาต่อเพศตรงข้ามมานานแล้ว แต่กลับหลงใหลในภาพลักษณ์ของบุรุษเพศ เขามักจะเดินไปตามถนนหนทางที่ไม่ค่อยมีพวกผู้หญิงมากนัก ถึงแม้ว่าจะสังเกตได้ไม่ชัดแต่ก็สังเกตได้บ่อยๆจากสายตาของเขา ทุกครั้งเวลากลับบ้านเขามักจะหวนคิดถึงสิ่งมีชีวิตเพศแม่ที่น่าจะร่วมชีวิต กับเขาได้ (ยกเว้นไว้สองคน คือ คลีโอพัตรา กับ คนขายของชำ) แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยุ่งยากเอาการ เขาจึงย้อนกลับไปคิดถึงบรรดาหนุ่มๆนับสิบทั้งผมสีน้ำตาล ผมสีทองหยักศกทั้งหลายที่เขามักจะคอยเฝ้ามองและเดินตามหนุ่มๆเหล่านั้นจนลับ ตาไป” p19

“จูเลียงตะโกนออกมา นิโกลาหวังใจว่าเขาจะปฏิเสธ มิแชลถอดกางเกงขาสั้นของจูเลียงออกแล้วหยิบเอาเจลหล่อลื่นมาทา จูเลียงยังคงประกบปากอยู่กับนิโกลา มิแชลเอาไอ้นั่นเสียบเข้าไปที่ประตูหลังของจูเลียงแล้วส่ายเอวร่อนสองมือก็ ยึดสะโพกของจูเลียงเอาไว้อย่างแน่นหนา จูเลียงร้องครวญครางเสียงหลง มิแชลเริ่มออกแรงขึ้นเรื่อยๆ

‘หยุด บอกให้หยุด’ จูเลียงร้องครวญคราง” p164-165